بارگذاری . . . کمتر از چند ثانیه
{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
برایم تعریف کن ، هرگز فراموش نشدن چه حالی دارد ؟
چ توقعاتي داريم ما!!! پاييز با همه ي تنهاييش قدرتش را ب رخ درختان ميكشد... انوقت ما از اينكه دلمان را ميشكنند شكايت داريم!
خداي من! از من نخاه ك يوسف روزگارت بشم! من تسليم زليخايي شدم ك دل ك نه،روحم را برد!
میدونی چیه؟؟؟ . . . . . . . . من خیلی تنهام!
نفسم بودی ولی حالا....یه خاطره شدی و بس.......!!!!!
در رویایِ رویاهایم مانده ام ؛ خــسته ..
گاهی باران همه دغدغه اش باغچه نیست... گاهی از غصه تنها شدنش میبارد...
فرق زیادی بین ما نیست! تو از از درد می گویی و من خود دردم
درخویش فرو رفتم ودر خویش شکستم تا دوست نبیند غم تنها شدنم را
ویرانه نه آنست که جمشید بنا ساخت، ویرانه نه آنست که فرهاد فروریخت،ویرانه دل ماست که با هر نگه تو، صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
هميشه رفتن رسيدن نيست ولي براي رسيدن بايد رفت دربن بست هم راه آسمان باز است پرواز بياموز
نــه مـن دستــهـایَـش را رَهـــآ مــیکُنــم... نــه او دِلـش مـی آیـَـد از مـن جُــدا شــود... همیـشــه و همـــه جــا بـا همیــــم، مـَن و تَنهـــــایـی...
خداحافظی ات عجب خرابه ای به بار آورده ! نگاه کن … مدت هاست در تلاشند تا مرا از زیر آوار تنهایی هایم بیرون بکشند …
بهانه هایت برای رفتن چه بچه گانه بود چه بیقرار بودی زودتر بروی از دلی که روزی بی اجازه وارد آن شده بودی... من سوگوار نبودنت نیستم!!! من شرمسار این همه تحملم...
سخت میترسیدم از اینکه : من از نژاد شیشه باشم و شکستنی ... او از نژاد جاده باشد و رفتنی ... آری روزها گذشت ، همان شد ، او رفت ، من شکستم . . .
چه حماقتی... که میرانی ام و باز میخواهمت! چه غروره بی غیرتی دارم من!!!
برایم تعریف کن ، هرگز فراموش نشدن چه حالی دارد ؟
چ توقعاتي داريم ما!!! پاييز با همه ي تنهاييش قدرتش را ب رخ درختان ميكشد... انوقت ما از اينكه دلمان را ميشكنند شكايت داريم!
خداي من! از من نخاه ك يوسف روزگارت بشم! من تسليم زليخايي شدم ك دل ك نه،روحم را برد!
میدونی چیه؟؟؟ . . . . . . . . من خیلی تنهام!
نفسم بودی ولی حالا....یه خاطره شدی و بس.......!!!!!
در رویایِ رویاهایم مانده ام ؛ خــسته ..
گاهی باران همه دغدغه اش باغچه نیست... گاهی از غصه تنها شدنش میبارد...
فرق زیادی بین ما نیست! تو از از درد می گویی و من خود دردم
درخویش فرو رفتم ودر خویش شکستم تا دوست نبیند غم تنها شدنم را
ویرانه نه آنست که جمشید بنا ساخت، ویرانه نه آنست که فرهاد فروریخت،ویرانه دل ماست که با هر نگه تو، صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
هميشه رفتن رسيدن نيست ولي براي رسيدن بايد رفت دربن بست هم راه آسمان باز است پرواز بياموز
نــه مـن دستــهـایَـش را رَهـــآ مــیکُنــم... نــه او دِلـش مـی آیـَـد از مـن جُــدا شــود... همیـشــه و همـــه جــا بـا همیــــم، مـَن و تَنهـــــایـی...
خداحافظی ات عجب خرابه ای به بار آورده ! نگاه کن … مدت هاست در تلاشند تا مرا از زیر آوار تنهایی هایم بیرون بکشند …
بهانه هایت برای رفتن چه بچه گانه بود چه بیقرار بودی زودتر بروی از دلی که روزی بی اجازه وارد آن شده بودی... من سوگوار نبودنت نیستم!!! من شرمسار این همه تحملم...
سخت میترسیدم از اینکه : من از نژاد شیشه باشم و شکستنی ... او از نژاد جاده باشد و رفتنی ... آری روزها گذشت ، همان شد ، او رفت ، من شکستم . . .
چه حماقتی... که میرانی ام و باز میخواهمت! چه غروره بی غیرتی دارم من!!!
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}